De behandeling van reuma is de afgelopen jaren enorm ontwikkeld. Waar vroeger (tot een jaar of 15 geleden) de mogelijkheden qua behandeling tamelijk beperkt waren, is er nu een breed scala aan medicijnen waaruit de reumatoloog kan kiezen.
Reuma Nederland en farmaceutische industrie werken intensief samen met universiteiten en ontwikkelen nieuwe medicijnen, zodat meer en meer mensen met een reumatische aandoening een redelijk normaal leven kunnen lijden.
Jaarlijks worden er miljarden euro’s uitgegeven aan reuma-medicatie en vele euro’s en uren besteed aan onderzoek.
Desondanks komen we alleen maar meer mensen met een reumatische aandoening bij. Alleen al in Nederland komen er dagelijks 700 mensen met reuma bij. Het totale aantal mensen dat in Nederland kampt met een reumatische aandoening is ruim 2 miljoen!
En het zijn deze cijfers waar ik echt enorm verdrietig van word. Het is namelijk niet alleen maar reuma. Ook andere chronische aandoeningen groeien in aantal. Op 1 januari 2020 hadden 10,2 miljoen mensen een chronische aandoening. Dat is 59% van de inwoners! Onder 75-plussers is dat percentage zelfs 96%.
De gezondheidszorg in Nederland hoort bij de beste van de wereld. Mensen worden gemiddeld steeds ouder. Maar om dit nu goed nieuws te noemen… Na het lezen van de voorgenoemde cijfers, zie je misschien ook dat mensen niet alleen ouder worden, maar eigenlijk vooral langer ziek zijn. En het aandeel reuma is hierin enorm!
Waarom zijn er steeds meer mensen met reuma?
De gezondheidszorg in de westerse wereld richt zich op het bestrijden van ziekte. Dat betekent dat er pas actie wordt ondernomen als mensen al ziek zijn. Er is totaal geen aandacht voor het ‘waarom’ zoveel mensen ziek worden. In de medische wereld niet. En ook politiek is hier geen enkele aandacht voor. Terwijl daar – in mijn ogen – de grote winst te behalen is. Zolang er geen aandacht is voor het zoeken naar de waarom van ziekte en in het bijzonder reuma, zullen er meer en meer mensen met reuma bijkomen. En de zorgkosten blijven stijgen.
Waar gaat het mis?
Mensen worden steeds vaker chronisch ziek. En de medische wereld heeft hier geen goed antwoord op. De gezondheidszorg zoals we die nu kennen, is ontstaan vanuit de behoefte aan een oplossing voor acute problemen. Zoals bacteriële infecties. Daarbij is medicatie zeer effectief. Voor de behandeling van chronische aandoeningen wordt gekeken naar dezelfde oplossing, voor een heel ander probleem.
In mijn ogen is het logisch dat er bij het grootste deel van de chronische aandoeningen sprake is van dingen die structureel niet helemaal lekker gaan in de leefstijl. Als je dag in dag uit je lichaam te zwaar belast, dan ga je dat op den duur merken. Als je structureel met te hoge toeren rijdt in je auto, dan gaat die ook mankementen vertonen die met regulier onderhoud niet te verhelpen zijn.
Het antwoord bij chronische ziektes zou in mijn ogen dan ook een leefstijl interventie moeten zijn.
Medische wereld is in ‘de lead’
In het huidige systeem is de medische wereld in de lead. Artsen bepalen de behandeling en zijn opgeleid in medicijnen. Zij leren in hun opleiding dat een medische behandeling dient te voldoen aan een aantal eisen. Zo moet die wetenschappelijk getoetst zijn. Als er geen wetenschappelijke basis is, dan is een arts over het algemeen erg wantrouwig. Het past gewoon niet binnen zijn denkwijze, wat verklaarbaar is. Maar het levert ook een gemiste kans op voor de patiënten. (Gelukkig zijn er ook steeds meer artsen die wel geloven in een leefstijlinterventie, ondanks dat de wetenschappelijke grond hieronder nog tamelijk dun is)
Onderzoek naar leefstijlinterventie bij reuma?
Wetenschappelijk onderzoek naar medicijnen wordt over het algemeen geïnitieerd door de producenten van medicijnen. Het onderzoek wordt vervolgens financieel gesteund door overheden, fondsen zoals Reuma Nederland en natuurlijk doet ook de farmaceutische industrie zelf een duit in het zakje.
De bedoeling van de farmaceutische industrie is in de eerste plaats om geld te verdienen. De grote medicijnfabrikanten zijn eigendom van grote beleggingsinstellingen die gewoon hun investering terugwillen, met daarbij een goed rendement.
En daar zit direct het eerste probleem van onderzoek naar de invloed van leefstijl op chronische aandoeningen. Er is geen verdienmodel aan te koppelen voor fabrikanten. Dus is het voor hen ook volstrekt oninteressant om er onderzoek naar te doen.
De tweede factor is dat leefstijl zo enorm veel omvat, dat het nauwelijks goed te onderzoeken is in een wetenschappelijke studie. Stukjes zijn wel te bekijken. Denk bijvoorbeeld aan de invloed van een bepaald voedingsmiddel op het aantal actieve ontstekingen. Of de invloed van een bepaalde beweegvorm op de ontwikkeling van reumatische aandoeningen. Maar ‘leefstijl’ als geheel, met daarin voeding, beweging, ontspanning, positief denken, relaties, emotionele balans en zinvol of gepassioneerd leven, dat wordt een heel lastig onderzoek. Omdat mensen een persoonlijkheid en een historie hebben, is geen enkele leefstijl 1-op-1 te kopiëren en voor alle mensen perfect.
Geduld, of alvast in actie?
En wat doe je dan het beste? Als je weet dat de oorzaak van het overgrote merendeel van de chronische aandoeningen in de leefstijl zit? Wacht je dan tot ook wetenschappelijk onderzoek dit ondersteunt en je arts je precies verteld wat je moet doen (en laten)?
Of kan je ook zelf alvast verantwoordelijkheid nemen en gaan experimenteren hoe veranderingen in je leefstijl van invloed zijn op je reuma-klachten?
En waar begin je dan?