Vraag jij gemakkelijk om hulp bij de dingen die je veel moeite kosten? Of doe je alles het liefste zelf? En als iemand hulp nodig heeft, sta je dan vooraan om te helpen? Of laat je iemand liever tobben?
Misschien herken je het wel, je kan alles het beste maar zelf doen. Een ander doet het toch niet zoals jij het wilt. En daarom vraag je ook maar geen hulp meer. Bovendien wil je een ander ook niet tot last zijn. En eigenlijk is het allemaal ook wel ‘zo gebeurd’, toch?
Hulp vragen blijkt voor veel mensen lastig. Wellicht omdat je ‘toegeeft dat je iets niet kan’, ‘dat je niet goed genoeg bent’. Het geeft misschien een gevoel van zwakte.
Wel bijzonder eigenlijk. Want als je in een kamer vol visite vraagt of iemand je een handje wilt helpen, dan zijn er altijd wel een paar mensen die dat willen. Er zijn zelfs mensen die het zelf aanbieden. ‘Kan ik even helpen? Ik was de schoteltjes wel alvast af, waar liggen de afwasborstel en de theedoek?’
Als je iemand kan helpen, dan geeft dat voldoening. Je levert een bijdrage, je doet ertoe.
Door niet om hulp te vragen, of door hulp te weigeren, ontneem je dus iemand de kans op dit goede gevoel.
Als je altijd alles zelf wilt oplossen, dan neem je wel erg veel verantwoordelijkheid op je schouders. Door eerst goed voor jezelf te zorgen – en hulp te vragen waar je dat nodig hebt – neem je een superkrachtig besluit. Waardoor je er nog meer kan zijn voor de mensen in je omgeving.